عوامل پیش بینی کننده اقدام به خودکشی در جمعیت عمومی شهر کرج

چکیدههدف: بررسی حاضر با هدف تعیین الگوی پیش بینی کننده خودکشی بر پایه عوامل خطر آن در جمعیت عمومی کرج، در راستای گردآوری اطلاعات لازم برای طرح ریزی مداخلات پیش گیرانه، آموزشی و درمانی انجام شد.روش: این بررسی از نوع مقطعی- توصیفی بود. آزمودنی های پژوهش 2300 نفر بودند که به روش نمونه گیری تصادفی ساده از جمعیت یک میلیون و سیصد هزار نفری شهر کرج انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها پرسش نامه سرند افکار و رفتار خودکشی به کار گرفته شد. این پرسش نامه دارای پرسش هایی در زمینه ویژگی های جمعیت شناختی، سابقه فردی و خانوادگی، رفتار خودکشی، روش اقدام به خودکشی، سابقه مصرف مواد روانگردان، سابقه بهره گیری از خدمات بهداشت روانی، سابقه وجود بیماری بدنی و روانی مزمن، و مشکلات جامعه از نظر آزمودنی ها بود. همه بخش های پرسش نامه به کمک مصاحبه تکمیل گردید. تحلیل داده ها به کمک آزمون های تحلیل واریانس و رگرسیون لجستیک انجام شد.یافته ها: 65% آزمودنی ها زن بودند. 2/57% آنها متأهل بوده و بیشتر آنها (48%) تحصیلات در حد دبیرستان داشتند. 46% آزمودنی ها زنان خانه دار بودند. میانگین سنی اقدام کنندگان 26 سال (انحراف معیار 9) و افراد بدون اقدام 32 سال (انحراف معیار 13) به دست آمد. این تفاوت از نظر آماری معنی دار بود (01/0>p ). سن نوجوانی، جنس زن، سابقه بیماری روانی، مصرف دخانیات و الکل در طول عمر و بی کار بودن از متغیرهایی هستند که به صورت مستقل می توانند پیش بینی کننده اقدام به خودکشی باشند. نتیجه گیری:  لازم است در پژوهش ها و برنامه ریزی های کاهش اقدام به خودکشی به جمعیت های پر خطر  به ویژه نوجوانان، زنان، افراد مبتلا به بیماری روانی و مصرف کنندگان دخانیات و الکل توجه ویژه شود.